One Word for a Billion Feelings
“Do you know what the hard thing about depression is?” says Mary.
“It’s just one word: depression.”
But there have never been two people who had the exact same depression. They’re all just a little bit different. They feel slightly different or come from something different.
“It’s like numbers,” she says. “We sometimes use the same number. The number ‘1’ twice, for example. But there are no two identical ones. Look: 1+1=2.”
“Ah, I get it,” says the boy, “the left one is more to the left.”
“Exactly. And some ones are about apples and others about trees. One apple and one tree, for instance.”
“The world is also never exactly the same twice,” says Mary. “Everything you think now is just a little bit different from what you’ve ever thought before. Some thoughts look a lot alike, but they’re still a little different.”
“Those guys in the orange vests always say that too,” says the boy. “What are they called?”
“Buddhists,” says Mary. “They say that because everything keeps changing, nothing really matters and you’re better off wanting nothing.”
“Try saying that to someone who’s really sad,” says the boy. “That it doesn’t matter because it only happens exactly like this once.”
“Exactly,” says Mary. “They’re also known for not quite getting it. The world is a bit too complicated for them. It’s even said…”
“What?” says the boy.
“…that Buddha was so selfish that they stuck the concept of ego on him, and even then he didn’t get it.”
Weet je wat het moeilijke is aan depressie? zegt Marie.
Het is maar één woord: depressie.
Maar er zijn nog nooit twee dezelfde mensen geweest die dezelfde depressie hadden. Ze zijn allemaal net een beetje anders. Ze voelen net anders, of komen door iets anders.
Het is net als bij getallen. Wij gebruiken soms hetzelfde getal. Twee keer het getal ‘1’ bijvoorbeeld. Maar er zijn niet twee dezelfde enen. Kijk maar: 1+1=2.
Ah, ik snap het, zegt de jongen, de linkereen staat meer naar links.
Ja, en sommige enen gaan over appels en de andere over bomen. Eén appel en één boom bijvoorbeeld.
De wereld is ook nooit twee keer precies hetzelfde, zegt Marie. Alles wat je nu denkt, is net een beetje anders dan wat je ooit hebt gedacht. Sommige gedachten lijken heel erg op elkaar, maar het is toch een beetje anders.
Dat zeggen die mannen in die oranje hesjes ook altijd, zegt de jongen. Hoe heten die?
Boeddhisten, zegt Marie. Die zeggen dat, omdat alles steeds verandert, het allemaal niets uitmaakt en je beter niets kan willen.
Zeg dat maar tegen iemand die heel verdrietig is, zegt de jongen. Dat het toch niet uitmaakt omdat het maar één keer precies zo gebeurt.
Precies, zegt Marie. Ze staan er ook om bekend dat ze het net niet helemaal snappen. De wereld is een beetje te moeilijk voor ze. Het schijnt zelfs…
Wat? zegt de jongen.
...dat Boeddha zo egoïstisch was dat ze hem het concept ego hebben aangesmeerd, en toen snapte hij het nog niet.
A brain can’t work without a reference point.
It needs one energy state and something else to compare it to.
So the brain is not the command center; it’s a relationship device. Even if it isn’t, it is—because it can’t do anything without a reference point.
Een brein kan niet werken zonder een referentiepunt.
Het heeft één energietoestand nodig en iets anders om mee te vergelijken.
Dus het brein is niet het commandocentrum; het is een relatie-instrument. Zelfs als het dat niet is, is het dat toch—omdat het niets kan doen zonder een referentiepunt.
Je kunt niet zien hoe iemand diens lichaam van binnen bestuurt.
Bijvoorbeeld: je kunt niet zien dat iemand een emotie wegdrukt van binnen.
Een truc hiervoor is om net te doen alsof je JC bent. Als je je lichaam bestuurt alsof je hangt, geef je je makkelijker over aan alle lichaamsdelen.
Klinkt vreemd, maar het werkt.
Wat ik ’s avonds doe
Ik geef woorden aan mijn gevoel. Dit is een van de moeilijkste dingen die er zijn.
Sommige dingen zijn zo mooi dat je er woorden voor kunt vinden. En soms is er iets gebeurd. Iemand is bijvoorbeeld over een seksuele grens heengegaan. Je voelt dat er iets niet klopt, of iets zit niet helemaal lekker, maar je kunt er nog geen woorden aan geven, want je weet nog niet precies wat je niet lekker zit. Het is heel belangrijk om stil te staan bij het feit dat je het nog niet hoeft te begrijpen
You can’t see how someone controls their body from the inside.
For example: you can’t see that someone is suppressing an emotion internally.
One trick for this is to act as if you are JC. If you control your body as if you are hanging, you surrender more easily to all your body parts.
Sounds strange, but it works.
What I do in the evenings
I put my feelings into words. This is one of the hardest things there is.
Some things are so beautiful that you can find words for them. And sometimes something has happened. For example, someone has crossed a sexual boundary. You feel that something isn’t right, or something feels off, but you can’t put it into words yet, because you don’t fully know what’s bothering you. It’s very important to acknowledge that you don’t have to understand it yet.