Why You Should Mostly Use Your Thoughts for the Past, Not the Future
The other day I asked my thoughts whether I should do something or not. Big chance it will go wrong, they said.
And my thoughts were right: it was indeed something I wasn’t good at. Yet I still knew for sure that I had to do it. How is that possible?
I thought and I thought, and suddenly I understood: my thoughts can only think in terms of things they already know. They only take into account the chances they’re familiar with.
In this case, it was about kickboxing. Big chance the class wouldn’t go well — makes sense, I don’t know how to kickbox. But what could also happen is that I meet the love of my life. Or that I have a nice conversation in the street. Or that I smell a beautiful flower. All things that would never happen if I didn’t go to kickboxing.
Probability only works backwards in time, not forwards
Imagine I flip a fair coin. Is the chance of heads or tails 50/50? No. Because a meteorite could hit the earth in the next second. We can’t predict the future. Saying the chance is 50/50 is like claiming you can look into the future through a fortune cookie.
You’re better off using probability to justify yourself afterwards. But even then, you still don’t know what you’ve missed.
Thoughts can’t predict the future
But they are useful afterwards — to look back and decide what you think about something. A psychosis, for example, is something that only occurs after a long line in time (months, years); it’s not something that happens in a single moment. Same with depression: the buildup takes years, and once you’re in it, you don’t even know where it came from.
Thoughts work the same way. They’re useful for looking back at the line in time, but they don’t know what comes next.
So: don’t use your thoughts to predict the future — use them to look back.
Waarom je je gedachten vooral moet gebruiken voor het verleden, maar niet voor de toekomst
Ik vroeg laatst aan mijn gedachten of ik iets wel of niet moest doen. Grote kans dat het misgaat, zeiden ze.
Mijn gedachten hadden gelijk: het was inderdaad iets waar ik niet goed in was. En toch wist ik zeker dat ik het wél moest doen. Hoe kan dat?
Ik dacht en ik dacht, en ineens snapte ik het: mijn gedachten kunnen alleen denken in termen van dingen die ze al weten. Ze houden alleen rekening met de kansen die ze kennen.
In dit geval ging het over kickboksen. Grote kans dat de les niet goed zou gaan — logisch, ik kan niet kickboksen. Maar wat er óók kan gebeuren, is dat ik de liefde van mijn leven ontmoet. Of dat ik een leuk gesprek heb op straat. Of dat ik een mooie bloem ruik. Allemaal dingen die nooit zouden gebeuren als ik niet naar kickboksen zou gaan.
Kansberekening werkt alleen achteruit in de tijd, niet vooruit
Stel: ik gooi een eerlijke munt. Is de kans op kop of munt 50/50? Nee. Want er kan straks ook een meteoriet inslaan. We kunnen de toekomst niet voorspellen. Zeggen dat de kans op iets 50/50 is, is hetzelfde als zeggen dat je via een gelukskoekje in de toekomst kunt kijken.
Kansberekening kun je beter gebruiken om achteraf je gelijk te halen. Maar zelfs dan weet je alsnog niet wat je hebt gemist.
Gedachten kunnen de toekomst niet voorspellen
Maar ze zijn wel handig om ná afloop te gebruiken — om te kijken wat je ergens van vindt. Een psychose bijvoorbeeld is pas iets dat ontstaat na een lange lijn in de tijd (maanden, jaren), niet iets wat op één moment gebeurt. Een depressie ook: de opbouw kost jaren, en als je er dan in zit, weet je vaak niet meer waar het vandaan kwam.
Gedachten werken hetzelfde. Ze zijn goed om achteraf naar de lijn in de tijd te kijken, maar ze weten niet wat er daarna gebeurt.
Daarom: gebruik je gedachten niet om de toekomst te voorspellen, maar wél om terug te kijken.