Je gedachten weten de toekomst niet
Gedachten weten alleen wat ze weten. Ze kunnen alleen op die manier met je praten. Je moet ze dus niet te veel gebruiken om de toekomst te voorspellen; dat kunnen ze niet.
Bijvoorbeeld: ik wil gaan kickboksen, maar ik kan er niets van (dit is toevallig echt zo). Als ik dan aan mijn kickboksles denk, kan ik alleen denken aan dingen die niet goed gaan (1) of aan dingen die wel goed gaan (2). Ik kan alleen in die termen denken. Maar wat ook kan gebeuren, is dat ik mijn droomvrouw ontmoet. Of dat ik een lieve hond zie die ik kan knuffelen. Dat zijn ook allemaal dingen die kunnen gebeuren—dingen die ik van tevoren niet kan bedenken.
Your thoughts do not know the future
Thoughts only know what they know. They can only speak to you in that way. So you shouldn’t rely on them too much to predict the future; they simply can’t.
For example, I want to start kickboxing, but I’m terrible at it (this happens to be true). When I think about my kickboxing class, I can only think in terms of things that will go badly (1) or things that will go well (2). Those are the only categories my mind offers. But what could also happen is that I meet the love of my life. Or that I see a sweet dog I can cuddle. Those are also things that could happen—things I couldn’t have imagined in advance.
Kun je dan helemaal niet meer aan de toekomst denken?
Ik ben de laatste die je gaat zeggen waar je wel of niet aan mag denken. Je mag overal over nadenken wat je wilt.
Maar soms is het handig om je bewust te zijn van dingen.
Je kunt het bijvoorbeeld zo doen: ik denk aan de toekomst, maar dan over praktische dingen. Dus als ik denk over kickboksen, bedenk ik dat ik mijn spullen nog moet pakken. Ik denk dan in termen van: dit moet gebeuren.
Can you then not think about the future at all?
I’m the last person who would tell you what you can or cannot think about. You can think about anything you want.
But sometimes it’s useful to be aware of certain things.
You could do it like this, for example: I think about the future, but only in practical terms. So if I think about kickboxing, I remind myself that I still need to pack my gear. I then think in terms of: this needs to be done.
Gisteren las ik een boek over ademhalen. Het boek ging erover dat je door je neus moet ademen en niet door je mond.
Misschien heeft de schrijver gelijk, dacht ik. Maar ik ben nu ook een beetje mijn vrijheid kwijt. Voordat ik het boek las, had ik nog niet over ademhalen nagedacht. En nu heb ik plots een probleem waarvan ik niet wist dat ik het had (ik adem namelijk door mijn mond).
Dit gaat vaak zo. Ongemerkt legt iemand een idee bij je neer dat invloed heeft op jouw lichaam. Als ik het boek niet had gelezen, had ik ook geen probleem gehad. Het is een beetje zoals social media: als ik nooit op social media kijk, heb ik ineens een stuk minder problemen. Want dan hoef ik niet elke dag te sporten of op mijn voeding te letten. Voordat ik op social media keek, werd ik niet constant opgezadeld met de problemen en ideeën van andere mensen.
Ik vind vrijheid heel belangrijk. Ik werk op een kantoor. Vroeger mochten we maar één keer per dag thuiswerken. De rest van de dagen moesten we naar kantoor komen. Nu zijn er nieuwe regels: we hoeven niet meer naar kantoor te komen. De eindstand is dat ik nu net zoveel naar kantoor ga als vroeger, maar ik voel me wel veel vrijer. Daarom voel ik me nu een stuk beter, terwijl er eigenlijk hetzelfde gebeurt: ik ga nog steeds net zoveel dagen naar kantoor.
Pas op dat je vrijheid niet overal wordt afgepakt. Er heeft ook iemand kloktijd bedacht. Het gevolg? Dat iedereen nu panisch naar de klok leeft. We hadden ook gewoon op zonsopgang en zonsondergang kunnen leven. Het nadeel is dat dat een stuk minder precies is. Maar het voordeel is dat je nul seconden per dag met de tijd bezig hoeft te zijn. Je hoeft er letterlijk niet over na te denken. Lijkt een klein verschil, is een groot verschil.
Yesterday I read a book about breathing. The book argued that you should breathe through your nose, not your mouth.
Maybe the author is right, I thought. But I also feel like I’ve lost a bit of my freedom. Before I read the book, I had never thought about breathing. Now I suddenly have a problem I didn’t know I had (I breathe through my mouth).
This is how it often goes. Without you noticing, someone places an idea in your mind that starts to influence your body. If I hadn’t read the book, I wouldn’t have had a problem at all. It’s a bit like social media: if I never look at social media, I suddenly have far fewer problems. Then I don’t feel the need to work out every day or constantly pay attention to my diet. Before I used social media, I wasn’t constantly burdened with the problems and ideas of other people.
Freedom is very important to me. I work in an office. In the past, we were only allowed to work from home one day a week. The rest of the days we had to go to the office. Now there are new rules: we no longer have to go to the office. The end result is that I now go to the office just as often as before, but I feel much freer. Because of that, I feel a lot better, even though essentially the same thing is happening: I still go to the office the same number of days.
Be careful that your freedom isn’t taken away everywhere. Someone once invented clock time. Everyone now lives anxiously by the clock. We could just as well have lived by sunrise and sunset. The downside is that it’s much less precise. But the advantage is that you don’t have to spend a single second per day thinking about time. You literally don’t have to think about it at all. It seems like a small difference. It’s a big one.
Consciousness is a dance. I am sure of that. You take distance from your thoughts and feelings, and you come closer. You let yourself be led, or you take the initiative.
That made me wonder: could the entire universe be a dance? You move away, you take distance, you come closer again.
Science and religion can perfectly coexist.
You are both right in your own way—yes, that is really possible.
Religion is much smarter than it looks from a scientific perspective. It is a beautiful form of “street wisdom,” rooted in lived experience and in attentiveness to other living beings. At the same time, religion can be pushy in its desire to be right.
People in science—especially those who see themselves as progressive—often have little awareness of the bubble they live in. Science is brilliant. It truly is. But science tends to overestimate its own correctness. It sees only a small slice of reality, while reality itself is multidimensional.