You're not feeling well. And you want to feel better. How do you do that?

Imagine I could film you from a distance. And I saw you sitting in a room, saying to yourself all day: "I want to feel better." Would that actually make you feel better?

I think it's important to acknowledge that you're not feeling great.
But once you've done that, it's better to do something else than just keep telling yourself: "I want to feel better." It's better to do things you enjoy. Eat healthy, exercise. Something like that.

Hoe wetenschap zou moeten werken

Wetenschap zou moeten werken zoals Newton je op zwaartekracht wees. Het was er altijd al, maar je zag het niet op die manier.
Voor Newton vielen appels ook al uit de boom. Maar de schoonheid van het uitleggen zit in de simpele observatie, waardoor alle levens elke seconde worden veranderd. Dat is de kracht van kennis. Je kijkt anders naar hetzelfde. Een simpele observatie die iedereen, van jong tot oud, begrijpt. Iemand die je wijst op de schoonheid van de wereld.

Neem de wetenschap anno nu. Het is niet te doen. Onbegrijpelijke wiskundige formules, dingen die niemand begrijpt. Dingen die niemand boeien.

De echte machtige personen op aarde snappen dit spel.
De zoveelste dictator zijn we over honderd jaar allemaal weer vergeten. Newton niet. Dat komt omdat nieuwe, pure kennis macht is. Het idee dat je het leven van mensen de komende duizenden jaren kunt veranderen, is aantrekkelijk. Alle slimme mensen zijn alleen bezig met het spel dat Newton ook speelde: genieten van de schoonheid van een simpele observatie, de schoonheid van het leven.

En weet je wat het leuke is? Ik heb er al een paar. En ik weet dat er op dit moment veel wordt gespeld. Simpele observaties die jouw leven op z’n kop zouden zetten als je dit zou weten. Dingen die je weet, maar je had nog nooit zo gekeken.
Sexy, hè?

Deze week: hoe geluid in je schedel valt. Bij is het gekleurd. Het valt links en rechts.

Het punt is dat je de hele tijd afgeleid bent. Zo leer je wat belangrijk is.

Het is de bedoeling dat je steeds bent afgeleid. Dat is hoe een brein werkt.

Bijvoorbeeld:

1. Ik wil iets invoeren op het computersysteem op werk

2. Ik kijk naar een collega

3. Ik word afgeleid door de twijfel in mijn hoofd

4. Ik zit op een nieuwssite

5. Ik ga terug naar het systeem

6. Ik denk aan de hond

7. Ik denk op metaniveau over hoe ik aan het werk ben

8. Weer twijfel

9. Zouden andere mensen ook aan zulke dingen denken?

10. Bestaan wij eigenlijk wel?

Dit is wat er in me gebeurt als ik aan het werk ben. Door al die losse situaties een bepaald gewicht toe te kennen, word je steeds beter. In het leggen van nieuwe verbanden tussen dingen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben.

Voor een buitenstaander lijkt het alsof ik steeds ben afgeleid. Dat is ook zo, maar ook weer niet. Jij bent ook de hele tijd afgeleid, maar je bent niet scherp genoeg om het grote plaatje te zien.

The point is that you are distracted the whole time. That’s how you learn what’s important.

You're supposed to be constantly distracted. That's how a brain works.

For example:

1. I want to enter something into the computer system at work

2. I look at a colleague

3. I'm distracted by the doubt in my head

4. I end up on a news site

5. I go back to the system

6. I think about the dog

7. I reflect on a meta-level about how I'm working

8. More doubt

9. Do other people also think about things like this?

10. Do we even exist?

This is what happens inside me when I'm working. By assigning a certain weight to all these separate situations, you gradually get better—at seeing new connections between things that seemingly have nothing to do with each other.

To an outsider, it looks like I'm constantly distracted. And I am—but also not. You're also distracted all the time, but you're just not sharp enough to see the bigger picture.