How to Work with Thoughts

I see so many people getting this wrong that I decided to write something about thoughts and thinking. Note: there isn’t one single way thoughts work. But this is the framework I use.

Count Them

If you struggle with certain thoughts (thoughts, feelings, or patterns you don’t want), it’s important to write them down first. Thoughts are multidimensional.

This means, for example:

  • Some thoughts tell you something about the state of your whole body—or even specific organs—and some don’t.

  • Some thoughts are interconnected through a network, and some aren’t. For example: all your thoughts and actions might have an underlying tone of insecurity, which becomes the theme that ties them together.

If you write your thoughts and feelings down, you get a pretty good idea of what the connections are. You also get an idea of the state your body is in.

Let’s say all your thoughts are very dark. Out of the million thoughts you have, nine hundred thousand are dark. That could mean you need to surround yourself with “lighter” people, consume different media, or eat differently. Or it could simply mean you like darkness—that’s possible too.

Listen to Your Darkest Thoughts First

You never want to suppress your darkest thoughts for too long. They are the ones that can teach you the most. You listen to the darkest voices within yourself first.

* Consciousness—and understanding how you work, who you are, and what your body is—is nothing short of spectacular.

* You can, at any moment, start a new thought—something you’ve never thought in your life until this moment. It can be anything: a rhythm, a newly invented color, or a person you haven’t thought about in a long time.

Thinking for yourself is the hardest thing there is.
It seems easy: forming your own opinion. But it’s not.

Your colleagues complain all day that they don’t like their work and that it’s too hard. Everything you see on TV, billboards, and social media. You’re being driven crazy all day without even realizing it. At some point, you start seeing things on social media that are said explicitly and implicitly: that you need to be thinner. That you’re not good enough. This affects even the strongest among us. You can hardly escape it.

Maybe you live in a different country than I do. I live in the wealthy West, in Europe. But here we’re just as manipulated by TV as in your country—that I’m sure of. Because everyone thinks they’re right.

Americans believe they are the most important and powerful country in the world. Europeans say they don’t take Americans seriously because they have no taste. But they also look up to them a little. If you live in Russia, you probably think you’re the good guy and the West doesn’t understand because we haven’t followed history properly. Probably partly true, but does anyone really know?

If you live in Paris, you think you invented the world. If you live in Denmark, Sweden, or Norway, you think you understand everything because you have such a safe social-economic system. If you live in Africa, you probably think the rest of the world has gone completely mad. You’re at least a lot happier.

If you live in India, you think you’re connected to nature and Buddhism and you stand up for the poor and for equality. Something like that. If you live in the Middle East, you think you’re the only one who understands things others in the world don’t.

The above is my worldview. It’s partly clichés, but maybe it’s also a little true. I don’t know. What I do know is that the world is multidimensional. That means: everyone has cousins and grandparents, and no one really knows how things work. And secretly, all the people who understand this are connected, no matter what country you live in. Because those borders don’t matter much—they’re just made up. I could just as easily be sitting there and you here.

Maybe it’s a good idea to celebrate your culture a little, but also let it be celebrated, because it’s all learned behavior. If you had lived here, you would have thought in our language.

Zelf nadenken is het moeilijkste dat er is.
Het lijkt makkelijk: je eigen mening vormen. Maar dat is niet zo.

Je collega’s die de hele dag zeuren dat ze het werk niet leuk en zwaar vinden. Alles wat je op tv, reclameborden en social media ziet. Je wordt de hele dag gekgemaakt zonder dat je het door hebt. Op een gegeven moment ga je dingen zien op social media die wel, maar ook impliciet worden gezegd: dat je dunner moet worden. Dat je niet goed genoeg bent. Dit raakt zelfs de sterksten. Je ontkomt er bijna niet aan.

Misschien woon je in een ander land dan ik. Ik woon in het rijke Westen, in Europa. Maar hier worden we net zo gek gemaakt op tv als in jouw land, dat weet ik zeker. Want iedereen denkt namelijk dat hij gelijk heeft.

Amerikanen denken dat ze het belangrijkste en machtigste land ter wereld zijn. Europeanen zeggen dat ze Amerikanen niet serieus nemen, omdat ze geen smaak hebben. Maar ze kijken ook een beetje tegen ze op. Als je in Rusland woont, denk je waarschijnlijk dat jij de goedertik bent en het Westen het niet begrijpt omdat wij de geschiedenis niet goed hebben gevolgd. Waarschijnlijk deels waar, maar weet iemand hoe het zit?

Als je in Parijs woont, denk je dat je de wereld hebt uitgevonden. Als je in Denemarken, Zweden of Noorwegen woont, denk je dat je het snapt omdat je zo’n veilig sociaal-economisch stelsel hebt. Als je in Afrika woont, denk je waarschijnlijk dat de rest van de wereld knettergek is geworden. Jullie zijn in elk geval een stuk gelukkiger.

Als je in India woont, denk je dat je in contact staat met de natuur en het boeddhisme en kom je op voor armen en gelijkheid. Zoiets. Als je in het Midden-Oosten woont, denk je dat jij de enige bent die dingen begrijpt die anderen op de wereld niet begrijpen.

Hierboven is mijn wereldbeeld. Het zijn deels clichés, maar misschien is het ook een beetje waar. Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat de wereld multidimensionaal is. Dat betekent: iedereen heeft neven en nichten en opa’s en oma’s en niemand weet eigenlijk echt hoe het zit. En stiekem zijn alle mensen die dat begrijpen met elkaar verbonden, in welk land je ook woont. Want die grenzen maken niet zo heel veel uit, die zijn gewoon verzonnen, hè. Ik had net zo goed daar kunnen zitten en jij hier.

Misschien een idee om je cultuur een beetje te vieren, maar ook te laten vieren, omdat dat allemaal aangeleerd gedrag is. Als je hier had gewoond, had je in onze taal gedacht.