Twee mensen kijken naar een pan met eten.
• Degene met anorexia ziet eten als iets waar je dik van wordt.
• De ander ziet eten als iets dat je voedt, dat je gezond houdt, dat lekker is.
Ze hebben allebei gelijk.
Het kan dus gebeuren dat we naar precies hetzelfde kijken en toch een tegenovergestelde conclusie trekken.
Ken je dat? Dat je in de spiegel kijkt en jezelf alleen maar als waardeloos en lelijk ziet? En soms juist helemaal niet?
Dat komt doordat de staat waarin je verkeert bepaalt hoe je naar iets kijkt.
Als jij zelf in een gezonde staat bent, kijk je anders naar jezelf — gebalanceerder.
Dit is het probleem bij iets als anorexia: doordat je zelf uit vorm bent, in een slechte staat verkeert, ga je ook nog eens extra op die manier naar jezelf kijken.
Als jij je gezond voelt, maak je je automatisch niet druk om extra kilo’s.
En dat laatste stuk is lastig uit te leggen: dat als je gezonder bént, je je hier niet meer druk om zóu maken.
-----
Nog even terugkomend op het stukje:
‘Dat komt omdat de staat waarin je verkeert bepaalt hoe je naar iets kijkt.’
In de natuurkunde begrijpen ze nog niet zo goed hoe dit werkt. Dat hoe jij zelf in de race zit, bepaalt hoe je naar iets kijkt.
In de natuurkunde zou je hier vast een ingewikkelde formule voor kunnen maken:
"Energy state determinism observation" of zoiets. En dan met cijfers erbij. Dan noem je het kwantummechanica.
Maar het principe is hetzelfde als bij iemand met anorexia die kijkt. Je kijkt alleen met een natuurkundige bril, en daarom zie je maar één natuurkundig aspect van de realiteit, terwijl de rest misschien al veel meer ziet.
-----
Het interessante aan het voorbeeld met de spiegel is dit:
Je bent de ene dag bijna precies hetzelfde als de dag erna,
en toch draait de manier waarop je naar jezelf kijkt 180 graden.
Het ene moment vind je het vreselijk, het andere moment schitterend.
Mensen die gebalanceerd leven hebben hier dus minder last van.
Hun staat wisselt minder extreem.
Ik ben niet zo. Ik wissel extreem. Vind ik leuk.
The Naked First Principle
The highest stage of consciousness is the naked first principle. This means walking through the world as if you are naked.
That’s the highest level of confidence there is.
This has nothing to do with actually wearing clothes or not—it means fully understanding that you are your whole, naked body first.
Why This Is Important
There’s a subtle shift in posture when you move through the world as if you are naked. You open up a little more—outwards.
How to Start
Imagine you are alone on the planet right now. All other humans and animals are gone. It’s just you. Can you feel the difference?
Hetzelfde bord eten
Wat is iets?
Voor iemand met anorexia is een bord eten iets waar je dik van wordt. Voor iemand anders is datzelfde bord eten iets waarmee je gezond blijft.
Wat iets is, hangt dus af van wie ernaar kijkt. Een objectieve, externe realiteit bestaat dus tegelijk wel en niet: het hangt ervan af wie kijkt.
Buurthuis
Ik ben redacteur. Vandaag liet ik ChatGPT mijn werk doen. Ik kreeg alle antwoorden die ik wilde: het programma deed het zelfs beter dan dat ik mijn werk zelf zou kunnen.
Wat nu?
Wat is eigenlijk het doel van mijn leven, vroeg ik me af. Ik heb nu alle correcte antwoorden op alle werkvragen. Nu heb ik zelf niks meer te doen.
Ik dacht altijd dat werken meer zoiets was als een buurthuis. Waar je stiekem in de gaten kon houden hoe het met iedereen gaat, en zij met jou. Ik had nooit gedacht dat mensen werk zagen als een antwoord op iets. Meer als communitywerk, een klusje dat je voor de maatschappij doet. Ik snap het principe van een carrière ook niet goed. Werk en ontwikkeling is nooit af, dus ik denk dat het belangrijk is om iedereen mee te krijgen.
AI geeft geen antwoord op levensvragen. AI geeft ook geen antwoord op fundamentele vragen over dit universum. AI laat indirect zien dat we de focus zijn verloren op wat echt belangrijk is. Onszelf, het leven, elkaar, familie, liefde, pijn, ervaringen.
Stel je nou voor dat AI het antwoord geeft over dit universum. En dan? Wat gebeurt er daarna?
De staat van jouw energie bepaalt hoe je jezelf ziet
Bijvoorbeeld: je hebt een slechte dag, je kijkt in de spiegel, en je ziet jezelf als dik en lelijk.
Hoe kan dat nou? Gisteren zag je jezelf helemaal nog niet zo. Toen vond je jezelf leuk.
De staat waarin je jezelf bevindt, bepaalt dus wat je ziet in de spiegel. Je bent bijna hetzelfde als gisteren, maar je ziet jezelf totaal anders – terwijl je naar dezelfde persoon kijkt.
Je kunt dit ook omdraaien: hoe je jezelf ziet, bepaalt hoe je je gedraagt
Als je jezelf op een bepaalde manier ziet, ga je je ook anders gedragen.
Dus als iemand jou wijsmaakt dat je niets waard bent als je jong bent, ga je jezelf ook zo gedragen. Je devalueert jezelf.
Het maakt niet uit wat je allemaal bereikt: zolang je gelooft dat je niets waard bent en jezelf zo blijft zien, blijf je al je prestaties afstrepen tegen de vraag of je wel of niet waardeloos bent. En dat is een strijd die je altijd verliest.
Zou je willen weten of je autisme hebt?
Dit is het gevaarlijke van psychiatrische ziektebeelden: als je een bepaalde diagnose krijgt, ga je je ook meer zo gedragen. Het maakt dan niet meer uit of het wel of niet waar is dat je het hebt.
Ik zeg niet dat psychiatrische ziektes niet bestaan. Maar stel je nou voor dat een deel van de mensen onterecht het verkeerde psychiatrische ziektebeeld krijgt. Wat denk je dan dat er gebeurt? Ik weet het wel: je gaat je zo gedragen, omdat je jezelf zo ziet.